September 2023 verkenden we een korte, maar zware huttentocht in het Ötztal. De tocht bestond uit drie wandeldagen en overnachtingen in 2 hutten. We zijn heel enthousiast over deze tocht en zullen hem binnenkort op de website gaan aanbieden. De wandelroutes waren werkelijk prachtig en opvallend rustig, zeker voor een dal met zo’n bekende naam. De hutten op de route zijn heel fijn en het eten bovengemiddeld goed, met in elke hut keuze uit vlees of vegetarisch. Hieronder delen we onze ervaringen.
Ben je geïnteresseerd in deze huttentocht in het Ötztal? Laat het ons weten via het formulier onderaan deze pagina, dan houden we je op de hoogte.
Onderweg op wandeldag 1, vanuit het dal naar de eerste hut op 2194 meter
VERRASSENDE PAUZEPLEK OP EERSTE WANDELDAG | Rond lunchtijd lopen een zonnig terras op van een gezellig uitziende hut. Vanmorgen zijn we op tijd vertrokken en hebben al bijna 1000 hoogtemeters in de benen. Tijd voor een stevige lunch. Een fris ogende Oostenrijkse dame van dik boven de 60 begroet ons vrolijk en vraagt of we alvast iets te drinken willen bestellen. De bestelling voor het eten kom ik later opnemen, zegt ze. We hebben geen haast zeggen we. Doe rustig aan. Met ons alcoholvrije Großes Bier genieten we van de zon en het uitzicht. In de verte zien we de hut liggen waar we vanavond slapen.
De verrassende pauzeplek met de bijzondere kokkin, je moet geen haast hebben maar wat kan ze koken
KIJKJE IN DE KEUKEN VAN ZELDZAME KOKKIN | Na een klein halfuur wordt ik onrustig. Onze gastvrouw is nergens te bekennen. Met mijn hoofd om de hoek van de gezellige Stube roep ik of ze ons niet vergeten is. “Aber natürlich nicht!” roept ze uit haar keuken. “Ik ben eerst aan het koken voor de andere gasten.” Verbaasd vraag ik of ze dan geen hulp heeft. “Nee hoor, ik doe de hele zomer alles alleen” en ze nodigt me uit om in haar keuken te komen kijken. Ze staat te roeren in een pan op een groot gietijzeren fornuis gestookt op hout. Trots vertelt ze dat ze voor ieder groepje gasten apart kookt en alles vers bereidt. Het lijkt me weinig efficiënt, maar ik vind het geweldig. Geruime tijd later hebben we ons bord tot de laatste kruimel leeg en sinds tijden niet zo lekker gegeten.
Uitzicht over een van de vele valleien die je tegenkomt
TWEEDE WANDELDAG | Na een relatief goede nacht in onze hut vertrekken we vroeg. Er staat een lange zware etappe op het programma. Komoot waarschuwde zelfs voor een deel zeer zwaar. Vanuit onze hut op 2200 meter moeten we direct klimmen naar een col (Fundusfeiler) op 2926 meter. Het gaat steil omhoog en sommige stukken zijn voorzien van staalkabels om aan vast te houden. Het is inderdaad zwaar en soms klimmen en klauteren. Dit is wel echt een tocht voor in onze zwaarste categorie (4). De lucht is strakblauw en het is warm, zeker voor begin september. Vanaf de top hebben we een fenomenaal uitzicht over de Ötztaler Alpen. De natuur is groen en het water is nooit ver weg. Naast absolute stiltes is altijd wel ergens stromend water hoorbaar. Pas rond lunchtijd komen we de eerste mensen (en enige die dag) tegen.
ZWAAR, RUSTIG EN OVERWELDIGEND MOOI | We komen de hele dag slechts 1 ander groepje wandelaars tegen. Drie Duitsers die vanuit de hut zijn vertrokken waarnaartoe wij onderweg zijn. We wisselen kort ervaringen uit en krijgen het advies om toch vooral voor de ‘steenbokragout’ te kiezen vanavond. Na ca. 7 uur lopen zien we de hut liggen. Wat een plaatje. Eenmaal aangekomen kiezen voor de ligstoelen. Met schoenen uit en een dubbele espresso genieten we van de namiddagzon. Dit is een van de zwaarste maar mooiste etappes die we samen gelopen hebben. De natuur is overweldigend mooi en vooral de rust hadden we niet verwacht. We hebben bij deze de Ötztaler Alpen in ons hart gesloten. Bekijk ook al onze huttentochten in Oostenrijk
Ben je geïnteresseerd in deze huttentocht in het Ötztal? Laat het ons weten via het formulier onderaan deze pagina, dan houden we je op de hoogte.
VRIJBLIJVEND INTERESSE FORMULIER
Huttentocht Ötztal
